Het maken van series met samenhang is lastig. Dat bleek maar weer toen ik afgelopen zaterdag een serie van een clublid besprak. Vijf portretten van een jong meisje waarin de emotie van boos naar blij op te zien was. Doordat de beelden niet erg uitgesproken boos, neutraal en blij waren werd dit duidelijk vanwege de titel. Zo’n titel is wel een gevaar want daardoor gooi je direct jouw persoonlijke filter over de foto’s heen, zonder dat je ze objectief kan bekijken. Als losse beelden zaten er een paar mooie foto’s tussen, vooral door de lichtval (tegenlicht) op het haar, waardoor het meisje los kwam van de achtergrond.
Achteraf bleek dat deze fotos bij toeval ontstonden, zonder vooropgezet plan. En daar zit nu precies de moeilijkheid bij een serie met samenhang. Het is een geluk als je per toeval een hele sterke serie neerzet zonder er over nagedacht te hebben. Bij de meeste series gaat er een uitgebreid denkproces aan vooraf en worden er bewuste keuzes gemaakt. Keuzes voor wat betreft het onderwerp, de compositie, de boodschap die je met de serie over wilt brengen, standpunten, en ga zo maar door. Ik heb het clublid gevraagd om dezelfde serie nog eens te maken waarbij er wel de tijd genomen wordt om iedere emotie op te roepen en hier een groot aantal foto’s van te maken. Daarmee maak je het jezelf moeilijker doordat je uit meer foto’s moet gaan selecteren, maar kun je waarschijnijk wel een sterkere serie neerzetten. Ik ben benieuwd of hij dat nog gaat doen.
Ik heb tijdens de voorbereiding op de bespreking nog eens goed nagedacht over alle punten waar je aan kunt denken bij het maken van een serie met samenhang. Ik denk dat ik deze binnenkort eens uitwerk in een mindmap en die zal ik hier dan delen.
Lees ook: 5 tips bij het maken van een fotoserie